تعريف و عناصر اقرار " اقرار " در لغت به گفته صاحب اقرب الموارد در ماده " قرر " عبارت از: اذعان، تصديق و اعتراف به حق ديگرى و ضد آن است. و صاحب مصباح المنير مىگويد:
اقرار به معناى اعتراف مىباشد. و تعريف اصطلاحى آن در ماده 1259 قانون مدنى چنين آمده است: " اقرار عبارت از اخبار به حقى است براى غير، بر ضرر خود ".
صاحب جواهر از كتاب وسيله نقل مىكند: اقرار عبارت است از اخبار به حقى بر ضرر خود. و از ديگر فقها نيز قريب به همين مضمون را نقل مىكند. و بعد مىگويد اولى آن است كه تعريف اصطلاحى آن را در مفهوم و مصداق، به عرف موكول كنيم (1).
پس اقرار به حسب تعريف قانون مدنى داراى چند جزء است: الف - اخبار به حق. ب - به نفع ديگرى بودن. ج - بر ضرر خود بودن. كه با خلل در هر كدام از اين اجزاء صدق اقرار قانونى (آنچه كه منشأ اثر مىباشد) مختل مىشود.
الف - شرط اخبارى بودن اقرار مورد اتفاق فقها مىباشد به استثناى بعضى از