اما اگر شرط به نحو شرط فعل باشد پس مورد قبول تمام فقها مىباشد و در نتيجه مالك حيوان با اين شرط ضامن خسارات وارده است مگر آن كه ثابت كند كه تقصير از ناحيه متضرر است.
مسأله بيست و چهارم: شخصى مال خود را توسط شركت حمل و نقل براى جايى ارسال مىدارد و آن مال قبل از آن كه به مقصد برسد تلف مىشود. آيا متصدى حمل و نقل مسئول خسارات مىباشد يا خير؟ ماده 516 ق - م مىگويد:
" تعهدات متصديان حمل و نقل اعم از اين كه از راه خشكى يا آب يا هوا باشد براى حفاظت و نگاهدارى اشيائى كه به آنها سپرده مىشود همان است كه براى امانت داران مقرر است. بنابر اين در صورت تفريط يا تعدى مسئول تلف يا ضايع شدن اشيائى خواهند بود كه براى حمل به آنها داده مىشود. و اين مسئوليت از تاريخ تحويل اشياء به آنان خواهد بود ".
پس طبق قانون مدنى متصديان حمل و نقل مسئول خسارات وارده نيستند مگر در صورت تعدى و تفريط و يا آن كه در ضمن عقد لازم ضمان آن مال شرط شود.
و طبق قاعده شخص زيان ديده موظف است كه تقصير و مسامحه كارى متصدى حمل و نقل را اثبات نمايد.
اما بعضى از فقها مىگويند: در صورتى كه متصدى حمل و نقل متهم به عدم رعايت مقررات مربوط به امانت دارى باشد مىتوان وى را ضامن دانست و بر اوست كه اثبات كند مقررات مربوط به امانت دارى را رعايت نموده است.
بنابر اين، شخص اجير در صورتى كه متهم باشد ضامن است مگر آن كه ثابت كند كه تمام مقررات مربوط به امانت دارى را رعايت نموده است.