در شب ماه را ديده‌ايم به شرط اين كه صفت ماه را بر خلاف يكديگر نگويند و قولشان قابل تصديق باشد پس اگر بر خلاف هم صفت ماه را بگويند يا هوا ابر باشد و يا اگر آسمان صاف باشد هيچ كس غير از دو نفر نبيند كفايت نمىكند. چهارم - آن كه سى روز از اول ماه شعبان بگذرد كه بواسطه آن، اول ماه رمضان ثابت مىشود، و سى روز از اول رمضان بگذرد كه بواسطه آن. اول ماه شوال ثابت مىشود. پنجم - آن كه حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است.
مسأله 1740 - اگر حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است، كسى هم كه تقليد او را نمىكند، بايد به حكم او عمل نمايد. ولى كسى كه مىداند حاكم شرع اشتباه كرده نمىتواند به حكم او عمل نمايد.
مسأله 1741 - اول ماه با پيشگوئى منجمين ثابت نمىشود ولى اگر انسان از گفته آنان يقين پيدا كند، بايد به آن عمل نمايد.
مسأله 1742 - بلند بودن ماه يا دير غروب كردن آن، دليل نمىشود كه شب پيش شب اول ماه بوده است.
مسأله 1743 - اگر اول ماه رمضان براى كسى ثابت نشود و روزه نگيرد، چنانچه دو مرد عادل بگويند: شب پيش، ماه را ديده‌ايم، بايد روزه آن روز را قضا نمايد.
مسأله 1744 - بعيد نيست كفالت رؤيت ماه در هر محلى براى سائر نقاط.
مسأله 1745 - اول ماه به (تلگرام) ثابت نمىشود، مگر دو شهرى كه از يكى به ديگرى (تلگرام) كرده‌اند، نزديك يا هم افق باشند و انسان بداند كه اگر (تلگرام) از روى حكم حاكم شرع يا شهادت دو مرد عادل بوده است.
مسأله 1746 - روزى را كه انسان نمىداند آخر رمضان است يا اول شوال، بايد روزه بگيرد. ولى اگر پيش از مغرب بفهمد كه اول شوال است بايد افطار كند.