خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر غير كتابى يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت و پيغمبر صلى الله عليه و سلم مى كند، حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست. سوم - اسلحه را براى شكار كردن حيوان به كار برد و اگر مثلا جايى را نشان كند و اتفاقا حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است. چهارم - در وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نمى شود، ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد. پنجم - وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن ان وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حرام است.
مسأله 2596 - اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند، و يكى از آنان مسلمان يا كتابى و ديگرى كافر غير كتابى باشد يا يكى از آن دو نام خدا را ببرد و ديگرى عمدا نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست.
مسأله 2597 - اگر بعد از آنكه حيوانى را تير زدند مثلا در اب بيفتد، و انسان بداند كه حيوان به واسطه تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست.
بلكه اگر شك كند كه فقط براى تير بوده يا نه، حلال نمى باشد.
مسأله 2598 - اگر با سگ غصبى يا اسلحه غصبى حيوانى را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او مى شود ولى گذشته از اينكه گناه كرده، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2599 - اگر با شمشير يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با شرطهايى كه در صفحه گذشته گفته شد، حيوانى را دو قسمت كنند، و سر و گردن در يك قسمت بماند و انسان وقتى برسد كه حيوان زنده باشد ولى به اندازه سر بريدن وقت نباشد، اما اگر به اندازه سر بريدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتى كه سر و گردن دارد، اگر سر آن را به دستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال و اگر نه آن هم حرام مى باشد.