مسأله 2324 - امانت داور كسى كه مال را امانت مى گذارد، بايد هر دو، بالغ و يا بچه مميز با اذن ولى، و عاقل باشند، پس اگر انسان مالى را پيش بچه بدون اذن ولى يا ديوانه امانت بگذارد، يا ديوانه و بچه بدون اذن ولى مالى را پيش كسى امانت بگذارند صحيح نيست.
مسأله 2325 - اگر از بچه بدون اذن ولى يا ديوانه چيزى به طور امانت قبول كند، بايد آن را به صاحبش بدهد و اگر ان چيز مال خود بچه يا ديوانه است، به ولى او برساند، و چنانچه در رساندن مال به آنان كوتاهى كند و تلف شود. بايد عوض آن را بدهد.
مسأله 2326 - كسى كه نمى تواند امانت را نگهدارى نمايد، بنابر احتياط قبول نكند. مسأله 2327 - اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر نيست، چنانچه او مال را بگذارد و برود و آن مال تلف شود، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست.
مسأله 2328 - كسى كه چيزى را امانت مى گذارد، هر وقت بخواهد مى تواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه امانت قبول مى كند، هر وقت بخواهد مى تواند آن را به صاحبش بر گرداند.
مسأله 2329 - اگر انسان از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند، بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند، يا نه آنان خبر دهد كه به نگهدارى حاضر نيست و اگر بدون عذر، مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد، چنانچه مال تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.
مسأله 2330 - كسى كه امانت را قبول مى كند، اگر براى آن، جاى مناسبى ندارد، بايد جاى مناسب تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه مردم نگويند در امانت خيانت كرده و در نگهدارى آن كوتاهى نموده است و اگر در جايى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.