خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند. چهارم - آنكه قصد خريد و فروش داشته باشند، پس اگر مثلا به شوخى بگويد مال خود را فروختم، معامله باطل است. پنچم آنكه كسى آنها را مجبور نكرده باشد. ششم - آنكه جنس و عوضى را كه مى دهند مالك باشند و احكام اينها در مسائل آينده گفته خواهد شد.
مسأله 2079 - معامله با بچه بالغ باطل است، اما اگر پدر يا جد آن بچه به او اذن داده باشد كه معامله كند معامله صحيح است، و همچنين اگر طفل وسيله باشد كه پول را به فروشنده بدهد و جنس را به خريدار برساند، يا جنس را به خريدار بدهد و پول را به فروشنده برساند، چون واقعا دو نفر بالغ با يكديگر معامله كرده اند، معامله صحيح است، ولى بايد فروشنده و خريدار يقين داشته باشند، كه طفل جنس و پول را به صاحبان آنها مى رساند.
مسأله 2080 - اگر از بچه نابالغ چيزى بخرد، يا چيزى به او بفروشد چنانچه جنس يا پول مال بچه نباشد بايد جنس يا پولى را كه از او گرفته به صاحب آن بدهد، يا از صاحبش رضايت بخواهد، و اگر صاحب آن را نمى شناسد و براى شناختن او هم وسيله اى ندارد، بايد چيزى را كه از بچه گرفته، از طرف صاحب آن مظالم بدهد، و اگر مال خود بچه باشد بايد پولى او بدهد.
مسأله 2081 - اگر كسى با بچه نابالغ مميز معامله كند و جنس، يا پولى كه به بچه داده از بين برود، مى تواند از بچه بعد از بلوغ يا ولى او مطالبه نمايد، و اگر بچه مميز نباشد حق مطالبه ندارد.
مسأله 2082 - اگر خريدار يا فروشنده را به معامله مجبور كنند، چنانچه بعد از معامله راضى شود و بگويد راضى هستم، معامله صحيح است.
مسأله 2083 - پدر و جد و پدرى طفل و نيز وصى پدر و وصى جد پدرى مى توانند مال طفل را بفروشند، مجتهد عادل هم مى تواند مال ديوانه يا طفل يتيم يا مال كسى را كه غائب است بفروشد.