شرط اول - آنكه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد و فرسخ شرعى تقريبا پنج كيلومتر و نيم است.
مسأله 1279 - كسى كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است، اگر بخواهد قبل از ماندن ده روز برگردد، چنانچه رفتن و برگشتن او هر كدام كمتر از چهار فرسخ نباشد، بايد نماز را شكسته بخواند. بنابر اين اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد، بايد نماز را تمام يعنى چهار ركعتى بخواند.
مسأله 1280 - اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد اگر چه روزى كه مى رود، همان روز يا شب آن برنگردد، مثلا امروز برود و فردا برگردد بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1281 - اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه. نبايد نماز را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، بايد نمازش را تمام بخواند و لازم نيست تحقيق كند.
مسأله 1282 - اگر يك عادل خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است، بايد نماز را شكسته بخواند و روزه نگيرد و قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 1283 - كسى كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده بايد آن را چهار ركعتى بجا آورد، اگر وقت گذشته، قضاء نمايد.
مسأله 1284 - كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، اگر چه كمى از راه باقى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد.
مسأله 1285 - اگر در بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است، چند مرتبه رفت و آمد كند، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخ شود، بايد نماز را