بجا آورد. و بنا بر احتياط سجده سهو هم بايد رو به قبله باشد.
مسأله 786 - نماز مستحبى را مى شود در حال راه رفتن و سوارى خواند و اگر انسان در اين دو حال، نماز مستحبى بخواند، لازم نيست رو به قبله باشد.
مسأله 787 - كسى كه مى خواهد نماز بخواند، بايد براى پيدا كردن قبله كوشش نمايد، تا يقين كند كه قبله كدام طرف است و اگر نتواند يقين كند، بايد به گمانى كه از محراب مساجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راههاى ديگر پيدا مى شود عمل نمايد، حتى اگر از گفته فاسق يا كافرى كه به واسطه قواعد علمى قبله را مى شناسد گمان به قبله پيدا كند كافيست.
مسأله 788 - كسى كه گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قويترى پيدا كند نمى تواند به گمان خود عمل نمايد، مثلا اگر ميهمان از گفته صاحبخانه گمان به قبله پيدا كند ولى بتواند از راه ديگر گمان قويترى پيدا كند، نبايد به حرف او عمل نمايد.
مسأله 789 - اگر براى پيدا كردن قبله وسيله‌اى ندارد، يا با اينكه كوشش كرده، گمانش به طرفى نمى رود يك نماز به هر طرفى كه مى خواهد بخواند و كافى است.
مسأله 790 - اگر يقين يا گمان كند كه قبله در يكى از دو طرف است، بايد به هر دو طرف نماز بخواند.
مسأله 791 - كسى كه بايد به دو طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند مثل نماز ظهر و عصر بايد يكى بعد از ديگرى خوانده شود، بهتر است كه نماز اول را به هر دو طرف كه واجب است بخواند، بعد نماز دوم را شروع كند و مى تواند نماز ظهر را به يك طرف بخواند و بعد از آن نماز عصر را به همان طرف بخواند، بعد به طرف ديگر نماز ظهر و عصر را بخواند.
مسأله 792 - كسى كه يقين به قبله ندارد، اگر بخواهد غير از نماز، كارى كند كه بايد رو به قبله انجام داد، مثلا بخواهد سر حيوانى را ببرد، بايد به گمان عمل نمايد، و اگر گمان ممكن نيست به هر طرف كه انجام دهد صحيح است.