مساوى با آن كفايت مىكند (1) ليكن رعايت احتياط در اين صورت اخير بهتر است و همچنين در حصول ظن به اماره (قرينه) و يا تجربه و يا قول كسى كه قولش مفيد ظن باشد كفايت مىكند هر چند آن شخص كافر باشد.
(مسأله 1362): روزه گرفتن بر شخص مسافر جايز نيست مگر در سه صورت كه عبارتند از: 1 - سه روز بدل از هدى (قربانى كردن حجاج در مكه).
2 - هيجده روز بدل از كفاره شتر براى كسى كه قبل از غروب آفتاب عمدا از عرفات بيرون رفته باشد. 3 - روزه اى كه شخص گرفتن آن را در سفر و حضر و يا در سفر تنها نذر كرده باشد (2).
(مسأله 1363): گرفتن روزه مستحبى در سفر مكروه است مگر سه روز روزه اى كه براى برآورده شدن حاجت در مدينه وارد شده كه جواز روزه در اين صورت خالى از قوت نيست (3) ليكن احوط ترك است.
(مسأله 1364): كسانى كه عذرى براى گرفتن روزه دارند و نبايد روزه