احكام شك در نماز منظور از شك، مساوى بودن دو طرف است ولى اگر ظن به يك طرف حاصل شود، آن طرف بنابر اقوى حكم يقين در نماز دارد و در اين صورت عمل نمودن به آن واجب است خواه متعلق به فعل باشد و يا متعلق به ترك آن (1)، و يا متعلق به ركعات باشد و يا غير آن، ولى هرگاه عمل به مظنه كرد و بعد از آن شك ديگرى عارض شد بايد عمل به شك كند.
شكيات بيست و يك قسم اند كه پنج قسم آن اعتبار ندارند كه عبارتند از:
1 - شك بعد از سلام 2 - شك بعد از وقت 3 - شك بعد از محل 4 - شك كثير الشك 5 - شك هر يك از امام و مأموم با حفظ ديگرى و ما بقى به همراه احكام مختص به خود به تفصيل ذكر خواهند شد:
(مسأله 964): اگر شخص به اجزاى نماز از افعال و ركعات علم دارد بايد اعتبار به علم نمايد و اگر علم ندارد و مظنه دارد مظنه كفايت مىكند چه در افعال (2) و چه در ركعات (3) و اگر مظنه مختلف شود اعتبار بر ظن اخير است