ليكن احوط (1) بجا آوردن آن است براى هر كمى و زيادى كه مبطل نماز نباشد و همچنين براى ايستادن بجاى نشستن و نشستن بجاى ايستادن.
(مسأله 951): اگر امام و مأموم در اسباب سجده سهو شريك باشند بايد هر دو سجده را بجا آورند و اگر سبب سجده از امام يا مأموم صادر شده باشد، سجده مخصوص اوست و بر ديگرى نيست.
(مسأله 952): زمان سجده سهو بعد از سلام نماز و پيش از كلام است.
(مسأله 953): كيفيت دو سجده سهو آن است كه ابتدا نيت مىكند و سپس به سجده مى رود و پس از آن سر از سجده بر مىدارد (مانند سجده نماز و باز به سجده مى رود و سر بر مى دارد و تشهد مى خواند آن هم تشهد خفيفى، به اينكه تنها به شهادت و صلوات اكتفا مى نمايد مثل اينكه بگويد: " أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمدا رسول الله، اللهم صلى على محمد وآل محمد "، و تخفيف تشهد احوط (2) است بلكه بعيد نيست كه متعين باشد، پس بعد از آن سلام بگويد به صيغه " السلام عليكم " (3) يا جمع ميان