يعنى لاجورد موجود است. اين ويتامين در كبد و در شير و گوشت وجود دارد. در سيرابى و امعاء نيز ديده مىشود. مى گويند اثر زيادى در نمو انسانى دارد.
ويتامين (ث) آنهايى كه نمى خواهند زود پير شوند، كسانى كه عواقب وخيم قند را ديده و از اين بيمارى گريزانند، اشخاصى كه از فشار خون بدشان مى آيد و مى خواهند هميشه آسوده باشند نبايد از مصرف ويتامين (ث) غفلت كنند. نرسيدن ويتامين (ث) به بدن، شخص را زود پير مىكند. مقاومت بدن و خون را در برابر بيماريهاى عفونى از بين مى برد و عضلات را خسته و فرسوده مى سازد. مى دانيم كه قند سوخت بدن انسان است. تمام نشاسته‌ها تبديل به قند مى شوند و با كمك ويتامين (ث) مىسوزند. اگر ويتامين (ث) در بدن نباشد، قند نمى سوزد و روى دستگاههاى تنظيم كنندهء خود فشار مى آورد و آن دستگاهها را از كار مى اندازد و همين امر سبب مىشود كه انسان مبتلا به مرض قند بيمارى اسكوربوت هم كه علامتش ورم لثه وخونريزى است از كمبود ويتامين (ث) بوجود مى آيد. از فوايد ديگر ويتامين (ث) اينست كه زخمها را زود خوب مىكند و از كرم خوردن دندان جلو گيرى مىكند.
منابع ويتامين (ث) اين ويتامين در شير، مركبات مخصوصا ليمو ترش، گل كلم، كلم پنج، كلم قمرى، جگر، فلفل سبز، طالبى، اسفناج، توت فرنگى، آناناس، شلغم، گوجه فرنگى، زرشك، تمشك، هويج، مارچوبه، سيب زمينى، هلو، نخود سبز، سيب، موز، ريواس، زغال اخته، خربزه، شاهى، تره تيزك، كدوى سبز، تره، توت سياه، شاه توت، كاهو، تمبر هندى، جعفرى، انار ترش، آلبالو و گيلاس پيدا مىشود.
ميوه‌ها و سبزيها هرچه ترش تر و سبزتر باشند ويتامين (ث) آنها زيادتر است.
در 24 ساعت انسان در حدود 75 ميلى گرم از اين ويتامين احتياج دارد و اكثر غذاها داراى اين ويتامين مى باشند.