مسأله 417 - اگر خون استحاضه در باطن باشد و بيرون نيايد، وضوء و غسل باطل نمى شود. و اگر بيرون بيايد هر چند كم باشد وضوء و غسل را باطل مى كند.
مسأله 418 - زن مستحاضه اگر بعد از نماز خود را وارسى كند و خون نبيند اگرچه بداند دوباره خون مى آيد، با وضويى كه دارد مى تواند نماز بخواند.
مسأله 419 - زن مستحاضه اگر بداند از وقتى كه مشغول وضوء يا غسل شده خونى از او بيرون نيامده، مى تواند خواندن نماز را تأخير بيندازد.
مسأله 420 - اگر مستحاضه بداند كه پيش از گذشتن وقت نماز به كلى پاك مى شود، يا به اندازه خواندن نماز خون بند مى آيد، بايد صبر كند و نماز را در وقتى كه پاك است بخواند.
مسأله 421 - اگر بعد از وضوء و غسل، خون در ظاهر قطع شود و مستحاضه بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد، به مقدارى كه وضوء و غسل و نماز را بجا آورد به كلى پاك مى شود، بايد نماز را تأخير بيندازد و موقعى كه به كلى پاك شد دوباره وضوء و غسل را بجا آورد و نماز را بخواند. و اگر وقت نماز تنگ شد، لازم نيست وضوء و غسل را دوباره بجا آورد، بلكه با وضوء و غسلى كه دارد مى تواند نماز بخواند.
مسأله 422 - مستحاضه كثيره و متوسطه وقتى به كلى از خون پاك شد بايد غسل كند، ولى اگر بداند از وقتى كه براى نماز پيش مشغول غسل شده ديگر خون نيامده لازم نيست دوباره غسل نمايد.
مسأله 423 - مستحاضه قليله بعد از وضوء و مستحاضه كثيره و متوسطه بعد از غسل و وضوء، بايد فورا مشغول نماز شود ولى گفتن اذان و اقامه و خواندن دعاهاى قبل از نماز اشكال ندارد. و در نماز هم مى تواند كارهاى مستحب مثل قنوت و غير آن را بجا آورد.
مسأله 424 - زن مستحاضه اگر بين غسل و نماز فاصله بيندازد، بايد دوباره غسل كند و بلا فاصله مشغول نماز شود.