مسأله 2215 - جاعل، بايد، بالغ، و عاقل باشد، و از روى قصد و اختيار قرار داد كند و شرعا بتواند در مال خود تصرف نمايد، بنا بر اين جعاله آدم سفيهى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى كند صحيح نيست.
مسأله 2216 - كارى كه جاعل مى گويد براى او انجام دهند، بايد حرام نباشد، پس اگر بگويد هر كس شراب بخورد، ده تومان به او مى دهم، جعاله صحيح نيست.
مسأله 2217 - اگر مالى را كه قرار مى گذارد بدهد معين كند مثلا بگويد هر كس اسب مرا پيدا كند، اين گندم را به او مى دهم، لازم است وزن ووصفى كه تفاوت آن موجب تفاوت ماليت است تعيين كند، و همچنين اگر مال را معين نكند مثلا بگويد كسى كه اسب مرا پيدا كند ده من گندم به او مى دهم، بايد خصوصيات آن را كاملا معين نمايد.
مسأله 2218 - اگر جاعل مزد معينى راى كار قرار ندهد، مثلا بگويد هر كس بچه مرا پيدا كند پولى به او مى دهم و مقدار آن را معين نكند، جعاله باطل است، ولى چنانچه كسى آن عمل را انجام دهد، بايد مزد او را به مقدارى كه كار او در نظر مردم ارزش دارد بدهد.
مسأله 2219 - اگر عامل پيش از قرار داد، كار را انجام داده باشد، يا بعد از قرار داد به قصد اينكه پول نگيرد انجام دهد، حقى به مزد ندارد.
مسأله 2220 - پيش از آنكه عامل شروع به كار كند. جاعل و عامل مى توانند جعاله را به هم بزنند.
مسأله 2221 - بعد از آنكه عامل شروع به كار كرد، اگر جاعل بخواهد جعاله را به هم بزند اشكال ندارد. بلى عامل استحقاق اجرت مثل عمل را دارد.
مسأله 2222 - عامل مى تواند عمل را ناتمام بگذارد، ولى اگر تمام نكردن عمل اسباب ضرر جاعل شود، بايد آن را تمام نمايد. مثلا اگر بگويد هر كس چشم مرا عمل كند فلان مقدار به او مى دهم و دكتر جراح شروع به عمل كند، چنانچه