س 193 - شخصى مقدارى گندم بار قاطر كرده و داده به ديگرى تا ببرد در آسياب آرد كرده بياورد وقتى كه رسيده به آسياب و بار قاطر را باز كرده قاطر لگد به دهان او زده و چند دندان او را شكسته آيا صاحب قاطر و بار، كه او را فرستاده به آسياب، ضامن است يا نه؟
ج - ظاهرا صاحبان بار و قاطر ضامن نيستند. بلى اگر قاطر بر حسب عادت چموش و لگد زن باشد بر صاحب بار و قاطر هر كدام كه قاطر را بدست آن شخص مىدهد اعلام لازم است و بر فرض عدم اعلام احوط آنست كه آن شخص را راضى كنند.
س 194 - در موضوع ديه كه فقهاء مىفرمايند مثلا ديه سيلى زدن به صورت كه سرخ شود فلان مقدار طلا است اگر قيت آن را بپردازد كافى است يا اختيار با آن كسى است كه ديه مىگيرد به هر كدام راضى شد بايد اداء كند؟
ج - لازم است آنچه شرعا تعيين شده اداء نمايد مگر آن كه مستحق ديه راضى به قيمت شود.
س 195 - اگر چيزى كه مجنى عليه را بعنوان ديه اعضاء گرفته زائد بر مؤنه سال باشد خمس به آن تعلق مىگيرد يا خير؟
ج - خمس به ديه تعلق نمىگيرد لعدم صدق الغنيمة.
س 196 - اينجانب تقريبا هشتاد سال از عمرم مىگذرد و فكر مىكنم كه از سنين جوانى إلى الآن ديه به ذمه من آمده اما نه ديه قتل مثلا ديه تأديب زن و بچه از وارد آوردن ضرب به صورت و بدن بوسيله دست و يا چوب و غيره كه به حد كبودى رسيده و يا مجروح شده باشد در اين صورت تكليف بنده چيست و چه مقدار بايد ديه بدهم و بعضى از مضروبين و مجروحين بوسيله بنده، زنده هستند و بعضىها هم از دنيا رفته‌اند و منتظر راهنمائى حضرتعالى هستم آيا وجوه ديه متعلق به بنده را مىتوانم بعنوان كمك به مستضعفين بدهم و يا در امور خيريه ديگر مصرف نمايم يا نه و فرقى بين سيد و غير سيد از مستحقين هست يا نه؟
ج - در صورتى كه افراد مضروب يا مجروح را مىشناسيد يا اگر فوت كرده باشند ورثه شان را بشناسيد بايد از آنها تحصيل رضايت نمائيد با دادن ديه يا با اسقاط يا مصالحه و چنانچه اصلا نمىشناسيد مقدار متيقن ديه را از قبل آنها بابت مظالم عباد به فقير غير سيد بدهد