آن، پاك مىشود (1) ليكن احوط اجتناب است، و اگر در كم شدن دو ثلث آن آب شك كند، بر نجاست و حرام بودن خود باقى است چنان كه اگر شك در به جوش آمدن نمود، بر پاك بودن و حلال بودن خود باقى است و اگر شك كند كه انگور بوده است يا غوره، در اثر جوشيدن نه حرام مىشود و نه نجس.
(مسأله 75):
هرگاه چيزى به اعتبار محلى كه محكوم به نجاست است به محلى كه محكوم به طهارت است به حسب اسم منتقل شود، اگر داخل در اسم آن شود پاك است مانند خون حيوان صاحب نفس سائله مثل انسان و امثال آن، كه هرگاه آن را حيوانى كه صاحب نفس سائله نباشد مانند كك و شپش و پشه و كنه، مكيده و به جاى ديگرى منتقل شده باشد و انسان علم به آن نداشته باشد، اظهر طهارت آن است ولى اگر علم به اين معنى داشته باشد، مثل آنكه با مشاهده احساس كند، طاهر نيست، و از اين باب است آبى كه نجس شده باشد، كه هرگاه آن را به زراعت و درخت بدهند و به عروق آنها داخل بشود، به مجرد آنكه جزء آنها محسوب شود پاك خواهد بود، و اگر شك كند در آنكه از محل نجس به محل پاك منتقل شده يا نه، محكوم به عدم انتقال است.
(مسأله 76): كيفيت استبراء از بول آن است كه سه مرتبه از اصل مقعد تا بيخ خصيتين را با انگشت به قوت مسح كرده و سه مرتبه از آنجا تا سر ذكر را با دو انگشت يا زيادتر، مسح كنند و سه مرتبه آن را بفشارند و به اين وسيله حكم به طهارت رطوبت مشتبه به بول و منى مىشود (2) و اگر استبراء نكرده باشد نجس است.