وسعت و فرج باشد (1) و بهتر آن است كه در زمان عجز توبه كند هر چند كه بنابر احتياط توبه كردن مسقط كفار نيست.
(مسأله 1746): طلاق زن حائض مدخول بها، هر چند در دبر باشد، در صورتى كه زن حامله نباشد و شوهر او حاضر و يا در حكم حاضر باشد، صحيح نيست.
(مسأله 1747): اگر مردى با اعتقاد به حائض بودن همسرش او را طلاق دهد و سپس معلوم شود كه پاك بوده، طلاق او صحيح است ولى در صورت عكس آن طلاق باطل است.
(مسأله 1748): گرفتن وضو پيش از انجام غسل شرط نيست اگر چه افضل و بلكه احوط است (2)، البته به غير از غسل جنابت، كه با انجام آن گرفتن وضو جايز نيست.
(مسأله 1749): اگر به سبب نذر يا شبه نذر نماز يا روزه اى بر حايض واجب شده باشد احوط بلكه اقوى بجا آوردن قضاى آنها است.
(مسأله 1750): هرگاه زنى حد اقل زمان مورد نياز جهت اداى نماز واجب را در اول وقت درك كند و سپس حائض شود قضاى آن نماز بر او واجب است (3).