نيست و اگر شخص در بجا آوردن اجزاء و شرايط روزه نه به اجتهاد خود عمل كند و نه از كسى تقليد نمايد و نسبت به آن سهل انگارى كند و مسائل مربوط به روزه را نياموزد (1) و يا از كسى كه نبايد به قول او اعتماد نمود (2) مسائل خود را اخذ نمايد، در اين صورت مجرد امساك از امور مذكور كفايت در امتثال روزه نمى كند - همانطورى كه در ساير عبادات غير از روزه نيز حكم چنين است - البته اگر شخص غافل محض باشد (3) و در واقع از آنچه كه مى بايد امساك نمايد امساك نمود، در اين صورت وجوب قضاى روزه بر او معلوم نيست (4).
(مسأله 1355): در روزه مستحبى و بلكه در مطلق مستحبات اعم از روزه و نماز و دعا و غير اينها همين كه شخص بداند كه انجام آن حرام نيست و از فتواى يكى از علماى شيعه و يا حديثى در استحباب آن مطلع شود در رجحان انجام آن فعل كفايت مىكند و همچنين است هرگاه قولى بر وجوب آن دلالت نمايد و يا مجتهدى بر عدم وجوب آن فتوى دهد، و آنچه از مستحبات كه در كتب شيعه ذكر شده است (5) نيز همين حكم را دارد و با رعايت شرايط مذكور در