(مسأله 1057): اگر شخصى نماز شب را بر خود واجب كرد، پيش از نصف شب نمى تواند آن را بجا آورد (1) اگر چه خوف بيدار نشدن را هم داشته باشد و اگر چنانچه مى دانست كه وقت تنگ است و تيمم كرد و نماز خواند و بعد معلوم شد كه وقت باقى است، احوط (2) اين است كه آن را اعاده كند و اگر چهار ركعت از آن را بجا آورده بود و صبح شد، بجا آوردن ما بقى ركعات اشكالى ندارد.
(مسأله 1058): كيفيت نماز قضا در ركعات و در جهر و اخفات و قصر و اتمام مانند همان نماز ادا مى باشد.
(مسأله 1059): هرگاه مردى براى قضاى نماز زنى اجير شود، بايد قرائت جهريه را جهر بخواند و از طرفى هرگاه زنى براى قضاى نماز مردى اجير شود در قرائت جهريه، احوط اخفات خواندن است (3).
(مسأله 1060): كسى كه نماز قضاى يقينى بر ذمه خود دارد واجب است كه عزم قضا كردن در هر زمان داشته باشد.
(مسأله 1061): اگر شخصى ترتيب نماز قضا شده را بداند واجب است به ترتيب آن عمل كند و هر گاه نداند و ممكن شود كه به ترتيب عمل نمايد بايد چنين كند مثل آنكه نماز ظهر و عصرى از او فوت شده و ترتيب هر يك را نداند * (هامش) (1) ميرزاى شيرازى - يعنى عمل به نذر نيست.
محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى: ليكن اگر نماز شب را بنابر آنچه در شرع ذكر شده نذر كرد، در صورت ترس از بيمار نشدن بعيد نيست كه عمل او عمل به نذر هم باشد.
(2) محمد كاظم طباطبائى: بلكه اقوى.
(3) محمد باقر شيرازى: اگر ممكن شود در جايى كه نامحرم نباشد در اين صورت اگر جهر بخواند احسن است. (*)