مجمع الرسائل (فارسي) - الشيخ محمد حسن النجفي ( صاحب الجواهر ) - الصفحة ١٣٢
غسل بر واطى و موطوئه ميت بنابر اقوى (1) واجب است.
(مسأله 381): هرگاه در غسل حدث اصغرى سر بزند بايد غسل را تمام كند و براى عبادت خود وضو بگيرد و احوط (2) اعاده غسل، قبل از وضو است (3).
(مسأله 382): هرگاه شخصى قصد پرداختن اجرت صاحب حمام را به صورت متعارف نداشته باشد و علم به عدم رضايت او هم نداشته باشد و غسل كند، غسل او باطل است هر چند او را، راضى كند (4).
(مسأله 383): هرگاه شخصى موضع وضو يا غسل را نجس مى دانست و بعد از وضو يا غسل شك كرد كه ازاله نجاست كرده يا نه، وضو و غسلش صحيح است ولى براى وضو و غسل بعدى بايد آن موضع را همراه با هر جايى كه علم به رسيدن نجاست در اثر رطوبت به آن داشته باشد تطهير كند و احوط اين است كه همين وضو يا غسل را اعاده كند و اگر نماز را هم به همين طهارت خوانده است، اعاده كند.

(1) محمد كاظم طباطبائى: در صورت دوم و بنابر احتياط در صورت اول.
محمد باقر شيرازى: بنابر احتياط در تمام آنها.
(2) ميرزاى شيرازى: اين احتياط ترك نشود.
(3) محقق خراسانى: تمام كردن و اعاده غسل لازم نيست بلكه اعاده غسل از اول يا اتمام آن كفايت مىكند.
محمد باقر شيرازى: احوط اعاده غسل و وضو است.
(4) محمد باقر شيرازى: اگر بعدا كشف از رضايت او بكند و قصد قربت هم حاصل شده باشد اشكالى ندارد به كله اگر رضايت بعد هم حاصل شود احتمال صحت بر فرض قصد قربت بنابر كشف وجود دارد.
(١٣٢)
مفاتيح البحث: الإحتياط (3)، الغسل (12)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 ... » »»
الفهرست