شخص كثير الشك باشد نبايد به شك خود التفات نمايد چه از مكان خود حركت كرده باشد و چه حركت نكرده باشد و رجوع در كثرت شك، به عرف است يعنى عرف او را كثير الشك بنامند.
(مسأله 369): حكم اطلاق و اباحه آب و طهارت آن و طهارت بدن و نيت و پى در پى بودن آن و مباشرت مكلف در افعال خود، به صورتى است كه در وضو گذشت، پس اگر خودش مباشرتا مىتواند انجام دهد بايد انجام دهد والا بايد با كمك ديگرى انجام دهد.
(مسأله 370): هرگاه شخص غسل خود را صحيح انجام داد و حكم تدريج را نمى دانست اشكالى ندارد.
(مسأله 371): كسى كه غسلهاى متعددى بر ذمه او است مثل جنابت و حيض و مس ميت، هرگاه در هنگام غسل كردن چنين بگويد (1) كه: غسل مى كنم به جهت رفت جميع احداثى كه در ذمه من است، يك غسل كفايت مىكند و همچنين يك غسل كفايت از اغسال مستحبه مىكند هرگاه حصول عناوين (2) هر يك را در نظر بگيرد مثل اينكه قصد كند كه غسل زيارت و توبه و جمعه به همين يك غسل مى كنم، چه قصد حصول واجب هم كرده باشد و چه قصد نكرده باشد.
(مسأله 372): جنابت به دو چيز محقق مىشود: اول غايب شدن