فقها بر عدم صحت عقد بدون لفظ دعوى اجماع نموده اند. محقق ثانى به نقل علامه شيخ انصارى (رحمه الله) گفته است: در عقد لازم لفظ معتبر است بالاجماع.
و بعضى بر عدم صحت عقد بدون لفظ دعوى شهرت نموده اند. علامه شيخ انصارى نيز به صحت عقد بدون لفظ تنها در صورت ضرورت رأى داده است كه اگر شخص عاجز از نطق وتكلم باشد مثل شخص لال مىتواند با اشاره يا كتابت عقد را انجام دهد (1).
مرحوم آية الله خوئى مىگويد: " انشاء " عبارت است از اعتبار معامله در افق نفس، و هر امرى كه صلاحيت ابراز داشته باشد مىتواند مبرز آن باشد، اعم از اين كه آن مبرز لفظ يا فعل باشد، مثل قبض و اقباض در معاطاة يا كتابت (2).
مرحوم آية الله حكيم در منهاج الصالحين جواز عقد بيع به نحو كتابت را به نحو احتمال تأييد كرده است (3).
مرحوم استاد شهيد صدر نيز در تعليقه خود بر منهاج الصالحين مىگويد: اقرب آن است كه انشاء عقد بيع به نحو كتابت جايز است حتى در صورت تمكن از تلفظ (4).
قانون مدنى در اين خصوص صراحت ندارد ولى مىتوان از اطلاق ماده 183 و مواد 191 و 193 و 194 قانون مدنى استظهار نمود كه عقد به وسيله كتابت هم