به وقفيت و دلالت نوشته بر روى كتاب يا ظرف و عدم دلالت نوشته جداگانه، همانا اطمينان و عدم اطمينان مىباشد كه در فرض اول انسان به صحت نوشته اطمينان مىيابد و در فرض دوم چنين اطمينانى نيست. لذا مرحوم استاد شهيد سيد محمد باقر صدر در حاشيه خود بر منهاج الصالحين تصريح مىكند كه: اگر از نوشته بر روى كتاب يا ظرف، اطمينان حاصل شود كه غالبا هم چنين است پس حكم به وقفيت آن كتاب يا ظرف مىشود (1).
2 - يكى ديگر از نقاط ضعف سند آن است كه: احتمال مىرود نويسنده سند در مقام عبث يا تمرين مشق يا امتحان قلم خود بوده است. و در نتيجه در صدد اخبار از واقع نبوده است، و لذا دلالت سند بر واقع متزلزل مىشود.
3 - يكى ديگر از نقاط ضعف سند آن است كه: ممكن است شخص نويسنده سند را به نحو انشا نوشته باشد و معامله را به نحو كتابت انشا كرده باشد كه چنين سندى فاقد صفت دلالت مىباشد. در اين زمينه مؤلف الوسيط مىگويد:
" خيلى از اوقات اتفاق مىافتد كه متعاملين، عقد را با كتابت ابرام مىكنند و عقد را به وسيله امضا تمام مىكنند و محكمه استيناف شهر اسيوط حكمى در اين زمينه صادر نموده مبنى بر اين كه عقد به مجرد تدوين و كتابت هر چند كه امضا شده باشد حاصل نمىشود بلكه بايد دليل اثبات كند كه متعاملين با هم تعهد بر امرى نموده و اراده كرده اند كه تعهد معينى را تنفيذ نمايند " (2).
اين مسأله در فقه نيز مطرح بوده و فقها به نقد و بررسى آن پرداخته اند. عده اى از