مسأله 335 - اگر نمىشود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته، پاك است و رساندن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، بايد آب را به روى زخم برساند، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد، بايد آن را آب بكشد و موقع وضوء آب را به زخم برساند، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد، يا آن كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست، يا زخم نجس است و نمىشود آن را آب كشيد، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاك است، روى آن مسح كند و اگر جبيره نجس است يا نمىشود روى آن را دست تر كشيد - مثلا دوائى است كه بدست مىچسبد - پارچه پاكى را بطورى كه به بستن و مانند آن جزء جبيره حساب شود، روى آن قرار دهد و دست تر روى آن بكشد، و اگر اين هم ممكن نيست و تمام محل تيمم يا بعض آن بى مانع باشد احتياط واجب آن است كه وضوء بگيرد و تيمم هم بنمايد، و اگر مواضع تيمم پوشيده باشد وضوى جبيره اى كافى است و تيمم جبيره اى لازم نيست.
مسأله 336 - اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بايد وضوى جبيره اى بگيرد و بنابر احتياط واجب اگر تمام يا بعض مواضع تيمم پوشيده نيست تيمم هم بنمايد.
مسأله 337 - اگر جبيره تمام اعضاء وضو را گرفته باشد، بنابر احتياط واجب بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد و تيمم هم بنمايد.
مسأله 338 - كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست روى آن كشيده است، بايد سر و پاها را با همان رطوبت مسح كند.