مسأله 317 - اگر مرضى دارد كه نمىتواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند بايد بوظيفه كسانى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خود دارى كنند عمل نمايد.
مسأله 318 - كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مىشود، بايد براى هر نماز وضو بگيرد و فورا مشغول نماز شود ولى براى بجا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد، در صورتى كه آنها را بعد از نماز فورا بجا بياورد، وضو گرفتن لازم نيست.
مسأله 319 - كسى كه بول او قطره قطره مىريزد، بايد براى نماز بوسيله كيسه اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مىكند، خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آنست كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نيز كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن غائط خود دارى كند چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد، و احتياط واجب آنست كه كه اگر مشقت ندارد، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله 320 - كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خود دارى كند در صورتى كه ممكن باشد، بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد اگر چه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، احتياط واجب آنست كه خود را معالجه نمايد.
مسأله 321 - كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خود دارى كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دو باره بخواند.