مسأله 311 - اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، احتياط واجب لازم آنست كه نماز را تمام كند و بعد با وضوى ديگر آن را اعاده نمايد.
مسأله 312 - اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده صحيح است.
مسأله 313 - اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مىريزد يا نمىتواند از بيرون آمدن غائط خود دارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مىكند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مىكند بخواند و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد، فقط كارهاى واجب نماز را بجا آورد و كارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
مسأله 314 - اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمىكند و در بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج مىشود، كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، فورا وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند، و احتياط واجب آنست كه كسى كه نمىتواند خود را از بول يا خارج شده غائط، نگاه دارد و وضو در بين نماز موجب بهم خوردن موالات نماز شود، همان نماز را دو باره با يك وضو بخواند و اگر در بين آن نماز وضوى او باطل شد اعتنا نكند.
مسأله 315 - كسى كه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج مىشود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، اگر بتواند مقدارى از نماز را با وضو بخواند بايد براى هر نماز يك وضو بگيرد.
مسأله 316 - كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مىشود اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، احتياط واجب آنست كه براى هر نماز يك وضو بگيرد.