بند نمىآيد و آب براى آن ضرر ندارد، چنانچه در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد، بعد به نيت وضو از آب بيرون بياورد وضو صحيح است.
شرط هفتم - آن كه وقت براى وضو و نماز كافى باشد.
مسأله 286 - هر گاه وقت بقدرى تنگ است كه اگر وضو بگيرد، تمام نماز يا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مىشود، بايد تيمم كند ولى اگر براى وضو و تيمم يك اندازه وقت لازم است، بايد وضو بگيرد.
مسأله 287 - كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند، اگر به قصد قربت يا براى كار مستحبى مثل خواندن قرآن وضو بگيرد، صحيح است و اگر براى خواندن آن نماز وضو بگيرد، بطورى كه فعلا داعى او بر وضو گرفتن فقط آن نماز باشد، وضويش باطل است.
شرط هشتم - آن كه به قصد قربت - يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم - وضو بگيرد و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى وضو بگيرد باطل است.
مسأله 288 - لازم نيست نيت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند ولى بايد در تمام وضو متوجه باشد كه وضو مىگيرد. بطورى كه اگر از او بپرسند چه مىكنى بگويد، وضو مىگيرم.
شرط نهم - آن كه وضو را به ترتيبى كه گفته شد بجا آورد - يعنى اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد و بعد از آن سر و بعد پاها را مسح نمايد - و بايد پاى چپ را پيش از پاى راست مسح نكند و اگر به اين ترتيب وضو نگيرد باطل است.
شرط دهم - آن كه كارهاى وضو را پشت سر هم انجام دهد.
مسأله 289 - اگر بين كارهاى وضو بقدرى فاصله شود كه وقتى