وضوء باطل است، و براى آنكه يقين كند اين مقدار كاملا شسته شده بايد كمى اطراف آن را هم بشويد.
مسأله 247 - اگر صورت يا دست كسى كوچكتر يا بزرگتر از معمول مردم باشد بايد ملاحظه كند كه مردمان معمولى تا كجاى صورت خود را مىشويند، او هم تا همانجا را بشويد و نيز اگر در پيشانى او مو روئيده يا جلوى سرش مو ندارد بايد به اندازه معمول، پيشانى را بشويد.
مسأله 248 - اگر احتمال دهد چرك يا چيز ديگرى در ابروها و گوشههاى چشم و لب او هست كه نمى گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضوء وارسى كند كه اگر هست بر طرف نمايد.
مسأله 249 - اگر پوست صورت از لاى مو پيدا باشد بايد آب را به پوست برساند و اگر پيدا نباشد شستن مو كافيست و رساندن آب به زير آن لازم نيست و در هر دو صورت اگر آب به صورت بريزد و يك دفعه دست بكشد كافى است.
مسأله 250 - اگر شك كند كه پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه، اگر آب به صورت بريزد و يك دفعه دست بر آن بكشد كافى است.
مسأله 251 - شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمى شود واجب نيست، ولى براى آنكه يقين كند از جاهايى كه بايد شسته شود چيزى باقى نمانده، واجب است مقدارى از آنها را هم بشويد.
مسأله 252 - بايد صورت و دستها را از بالا به پايين شست و اگر از پايين به بالا بشويد وضوء باطل است.
مسأله 253 - اگر دست را تر كند و به صورت و دستها بكشد، چنانچه ترى دست به قدرى باشد كه به واسطه كشيدن دست، آب كمى بر آنها جارى شود كافيست.
مسأله 254 - بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.