(مسأله 114): اگر دو لباس براى نمازگزار باشد، يكى نجس و ديگرى طاهر و مشتبه باشد و براى نمازگزار غير از آن ممكن نباشد و نتواند آنها را بشويد، بايد با هر دوى آنها نماز بخواند.
(مسأله 115): هرگاه نمازگزار نماز را با نجس بودن لباس و يا بدن خود و با علم به نجاست آنها بجا آورد، واجب است آن نماز را در وقت اعاده كند و بعد از وقت آن را قضا نمايد، و اگر ازاله نمودن نجاست را فراموش كرد و بعد از فراغ از نماز به خاطرش آمد، اعاده و قضاى آن بر او واجب است و نيز اگر در بين نماز به خاطرش بيايد، اعاده بر او واجب است و اگر وقت اعاده باقى نمانده باشد بايد نماز را تمام كند، و اظهر عدم وجوب قضا است، و ليكن احوط (1) ترك ننمودن قضا است.
(مسأله 116): اگر نمازگزار علم به نجاست لباس يا بدن خود نداشته باشد، بعد از تمام شدن نماز و بيرون رفتن از وقت، نماز قضا بر او لازم نيست.
و هر گاه در بين نماز علم به نجاست پيدا كند نمازش باطل است و هر گاه علم به تقدم نجاست بر نماز پيدا كند اعاده آن نماز (2) واجب است، و اگر علم پيدا كند كه پيش از نماز نبوده است و تطهير آن در بين نماز بدون انجام فعل منافى، ممكن باشد بايد در بين نماز آن را تطهير نمايد و نماز را تمام نمايد (3) و اگر در بين نماز ممكن نشود، نمازش باطل است و واجب است آن را اعاده نمايد، و اگر