مجمع الرسائل (فارسي) - الشيخ محمد حسن النجفي ( صاحب الجواهر ) - الصفحة ٢٦٨
راست شده و بايستد و به ركوع رود و اگر ايستادن را انجام داده باشد و بعد از خم شدن ركوع را فراموش كرده باشد، بايد به صورت ركوع كننده برخيزد تا به مرتبه ركوع برسد (1)، و سپس ركوع را بجا آورد (2)، و اگر قدرى خم شده و به مرتبه ركوع نرسيده، ركوع را فراموش كرد احوط آن است كه تا به مرتبه‌اى كه آن را فراموش كرده بوده، برگردد.
(مسأله 844): اگر يك ركوع را در نماز زياد كند نمازش باطل است، چه در دو ركعت اول و چه در غير آن، و چه به مقدار تشهد بنشيند يا ننشيند.
(مسأله 845): شخص اگر در بجا آوردن ركوع شك كند و ايستاده باشد بايد آن را انجام دهد و اگر ايستاده است ولى نمى داند كه قيام قبل از ركوع است يا بعد از آن، بايد ركوع را بجا آورد و اگر داخل در سجده شد آن شك اعتبار ندارد، و هر گاه به قصد سجده كردن خم شد و شك كرد كه ركوع بجا آورده يا نه، نيز شك او اعتبارى ندارد (3).
(مسأله 846): اگر ركوع را تلافى كند و بعد به خاطرش بيايد كه آن را انجام داده است نمازش باطل است.

(1) محمد كاظم طباطبائى: مشكل است چون ممكن است كه از باب نسيان طمأنينه و ذكر باشد نه ركوع، پس احوط اعاده نماز بعد از اتمام آن با تدارك ركوع و يا با عدم آن است.
(2) محمد باقر شيرازى: ممكن است گفته شود كه اگر فراموشى بعد از رسيدن به حد ركوع باشد، اين فراموشى داخل در فراموشى طمأنينه و ذكر است پس احتياط در اين صورت آن است كه تدارك ركوع نكند و بعد از فراغ از نماز آن را اعاده كند و اگر چنانچه مؤلف فرموده باشند كه تدارك ركوع بنمايد نيز بايد نماز را اعاده كند.
(3) شيخ انصارى: احوط تدارك ركوع با اعاده نماز است.
ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى: معتبر عدم اعتنا چنانچه در متن است مى باشد و بعيد نيست كه اولى باشد و در هر صورت اعاده نماز را ترك ننمايد.
(٢٦٨)
مفاتيح البحث: الإحتياط (3)، الشهادة (1)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 ... » »»
الفهرست