را كه در آن حالت خوانده قربة الى الله اعاده كند.
(مسأله 797): اگر در قرائت جهرية آخر كلمه در بعضى جاها به جهت افتادن صدا در خيشوم آهسته خوانده شود اشكالى ندارد (1).
(مسأله 798): هرگاه بطور مثال كلمهاى از حمد يا سوره غلط خوانده شود و تكرار آن منجر به وسواس شود بايد به همان صورت اكتفا كرده و بگذرد.
(مسأله 799): هرگاه شخص " بسم الله " را سهوا به قصد سوره اى گفت و سوره ديگرى را شروع كرد و در بين سوره ملتفت شد، بايد رجوع به همان سوره نمايد و اگر موالات به هم بخورد بايد " بسم الله " را دوباره بگويد، بلى اگر بين سوره ملتفت شود، تعيين نكردن سوره در حال " بسم الله الرحمن الرحيم " گفتن به جهت غفلت اشكالى نداشته و بايد همان سوره را تمام كند.
(مسأله 800): موالات هر فعلى نسبت به خود آن فعل است مثل موالات در حمد و سوره و تشهد و سلام و تسبيح، و هر گاه نسيانا موالاتشان فراموش شود اشكالى ندارد به شرط آنكه آن را تدارك كند، به خلاف موالات در اصل نماز كه اگر به هر صورتى فوت شود چه عمدا و چه سهوا نماز باطل مىشود (2) ولى اگر بطور مثال يك كلمه را عمدا مقدم بر ديگرى بدارد نمازش باطل نمى شود.
(مسأله 801): خواندن سوره سجده در نماز مستحبى جايز است و