(مسأله 581): همانطور كه بيان شد وقت مختص نماز ظهر، اول زوال است و نيز ذكر شده كه زوال با نصب كردن چيزى به عنوان شاخص بر روى زمين، مانند يك تكه چوب راست شناخته مىشود حال اگر بطور مثال مقدار سايه آن كم شود بيانگر آن است كه ظهر نشده و اگر زياد شود دليل بر آن است كه وقت ظهر داخل شده و در اين صورت به مقدار نماز ظهر، مختص به نماز ظهر است و پس از آن تا مغرب مقدارى كه بتوان در آن مدت نماز عصر را خواند، مختص نماز عصر است و مدت ما بين اين دو وقت، مشترك بين ظهر و عصر است.
(مسأله 582): ابتداى وقت فضيلت (1) نماز ظهر اول زوال است و آخر زمان فضيلت آن زمانى است كه سايه شاخص كه مقدار قامت انسان است از خود شاخص به مقدار دو قدم كه برابر دو هفتم مقدار شاخص و مساوى يك ذراع است، بيشتر شود.
(مسأله 583): اول وقت فضيلت نماز عصر، بنابر احتياط زمانى است كه سايه زايد بر شاخص به اندازه خود شاخص شود، و آخر وقت فضيلت آن زمانى است كه سايه زائد بر شاخص به اندازه دو برابر شاخص شود، اگر چه اقوى قول به فضيلت نماز عصر است زمانى كه سايه شاخص از چهار قدم بيشتر شود.
(مسأله 584): وقت اجزاء و كفايت نماز عصر دو وقت است يكى پيش از زمان فضيلت آن (2) و ديگرى بعد از زمان فضيلت است تا آخر