به خود زده يا سمى خورده است كه بواسطه آن، يقين يا گمان به مردن او پيدا مىشود، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند، صحيح نيست.
مسأله 2708 - در وصيت تمليكيه قبول موصى له معتبر است پس اگر شخصى وصيت كند كه چيزى به كسى بدهند در صورتى آن كس آن چيز را مالك مىشود كه وصيت را قبول كند و لازم نيست قبول بعد از موت وصيت كننده باشد بلكه اگر پيش از موت او هم باشد كفايت مىكند بلى اگر قبول پيش از موت وصيت كننده باشد به مجرد قبول آن چيز را مالك نمىشود بلكه بعد از موت وصيت كننده بدون حاجت به قبول ديگر مالك مىشود و اگر قبول بعد از موت باشد به مجرد قبول آن چيز را مالك مىشود.
مسأله 2709 - وقتى انسان نشانه‌هاى مرگ را در خود ديد، بايد فورا امانتهاى مردم را به صاحبانش بر گرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده بايد بدهد، و اگر خودش نمىتواند بدهد، يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيت شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد و اطمينان دارد كه ورثه مىپردازند، وصيت كردن لازم نيست.
مسأله 2710 - كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است، بايد فورا بدهد و اگر نمىتواند بدهد، چنانچه از خودش مال دارد، يا احتمال مىدهد كسى آنها را ادا نمايد، بايد وصيت كند.
و هم چنين است اگر حج بر او واجب باشد.
مسأله 2711 - كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند، اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرد،