حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين مىكند.
مسأله 2726 - اگر مقدارى از مال ميت در دست وصى تلف شود، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى و تعدى نكرده ضامن نيست و اگر كوتاهى كرده و يا تعدى نموده مثلا ميت وصيت كرده است كه فلان مقدار به فقراى فلان شهر بده وا و مال را به شهر ديگرى برده و در راه از بين رفته، ضامن است بلكه اگر در بين راه هم تلف نشود و به فقراء شهرى دهد كه مورد وصيت نبوده ضامن است.
مسأله 2727 - هر گاه انسان كسى را وصى كند، و بگويد كه اگر آن كس بميرد فلانى وصى باشد، بعد از آن كه وصى اول مرد، وصى دوم بايد كارهاى ميت را انجام دهد.
مسأله 2728 - حجى كه بر ميت واجب است و بدهكارى و حقوقى كه مثل خمس و زكات و مظالم اداء كردن آنها واجب مىباشد بايد از اصل مال ميت داده شود اگر چه ميت براى آنها وصيت نكرده باشد.
مسأله 2729 - اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى كه مثل خمس و زكات و مظالم بر او واجب است زياد بيايد، چنانچه وصيت كرده باشد كه ثلث يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند، بايد به وصيت او عمل كنند و اگر وصيت نكرده باشد، آنچه مىماند مال ورثه است.
مسأله 2730 - اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد، وصيت او در بيشتر از ثلث در صورتى صحيح است كه ورثه حرفى بزنند، يا كارى كنند كه معلوم شود عملى شدن وصيت را اجازه داده‌اند و تنها راضى بودن آنان كافى نيست و اگر مدتى بعد از مردن او هم اجازه بدهند صحيح است.
مسأله 2731 - اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او