قصد معصيت برگردد، چنانچه بقيه راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد كه با برگشت هشت فرسخ شود و قصد اقامه ده روز نداشته باشد بايد نماز را شكسته بخواند و اگر بقيه راه به اندازه مسافت شرعى نباشد ولى مجموع راهى كه قبل از توبه رفته و بعد از توبه مىرود، به اندازه مسافت شرعى باشد احتياط واجب لازم آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1313 - كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده صحيح است.
شرط ششم - آن كه از صحرا نشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند و بعد از چندى بجاى ديگر مىروند، پس صحرانشينها در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند.
مسأله 1314 - اگر يكى از صحرانشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه حيواناتشان سفر كند بدون چادر و اثاثيه بلكه فقط به منظور تعيين محل و مرتع مناسب براى احشام خودشان باشد چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد، احتياط واجب آنست كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1315 - اگر صحرا نشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط هفتم - آن كه شغل او مسافرت نباشد بنابر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها، اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند، در غير سفر اول بايد نماز را تمام بخوانند. و هم چنين در سفر اول اگر طول بكشد يا از مكانى به مكان ديگر برود كه عرفا نگويند:
عمل او سفر است بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر سفر طولانى نباشد