مسأله 1194 - هر گاه كثير الشك در بجا آوردن چيزى شك كند، بايد بنا بگذارد كه آن را بجا آورده مگر اين كه اگر آن را بجا آورده باشد نماز باطل باشد كه در اين صورت، بايد بنا بگذارد كه آن را انجام نداده، مثلا اگر شك كند كه يك ركوع كرده يا بيشتر، چون با زياد شدن ركوع نماز باطل است بايد بنا بگذارد كه بيشتر از يك ركوع نكرده است.
مسأله 1195 - كسى كه در يك چيز نماز زياد شك مىكند، چنانچه در چيزهاى ديگر نماز شك كند، بايد بدستور آن رفتار نمايد مثلا كسى كه زياد شك مىكند سجده كرده يا نه اگر در بجا آوردن ركوع شك كند، بايد بدستور آن عمل نمايد يعنى: اگر ايستاده ركوع را بجا آورد، و اگر به سجده رفته اعتنا نكند.
مسأله 1196 - كسى كه در نماز مخصوصى مثلا در نماز ظهر زياد شك مىكند اگر در نماز ديگر مثلا در نماز عصر شك كند، بايد بدستور شك رفتار نمايد.
مسأله 1197 - كسى كه وقتى در جاى مخصوصى نماز مىخواند، زياد شك مىكند، اگر در غير آنجا نماز بخواند و شكى براى او پيش آيد، بايد بدستور شك عمل نمايد.
مسأله 1198 - اگر انسان شك كند كه كثير الشك شده يا نه، بايد بدستور شك عمل نمايد. و كثير الشك تا وقتى يقين نكند كه به حال معمول مردم برگشته بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1199 - كسى كه زياد شك مىكند اگر شك كند ركنى را بجا آورده يا نه و اعتنا نكند بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده، بايد آن را بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده نماز باطل است، مثلا اگر شك كند ركوع كرده يا نه و اعتنا نكند، چنانچه پيش