بيمه:
س: در قرارداد بيمه چنين آمده است كه شخصى بيمه شده در زمان حيات خود مىتواند افرادى را يا مؤسسه‌اى را به عنوان استفاده كننده از سرمايه بيمه عمر خود معرفى نمايد و ورقه خاصى را امضا مىكند و پس از فوت او مبلغ دويست هزار تومان را به فرد يا مؤسسه مورد علاقه بيمه شونده مىپردازد، و در صورتى كه كسى را معين نكرده باشد مبلغ مزبور كه سرمايه بيمه ناميده مىشود بطور مساوى بين وارث قانونى تقسيم خواهد شد. حال سؤال اين است كه با توجه به قرارداد مزبور در اين قرارداد وصيت محسوب مىشود يا خير و آيا تابع مقررات وصيت است يا خير؟
ج: بيمه عقد مستقلى است تابع شرائطى كه در قرار، طرفين توافق نموده‌اند، و در بيمه عمر سرمايه بيمه به ملك بيمه شده در نمىآيد تا طبق قوانين ارث به ورثه برسد كما فرض الله، و هم چنين وصيت در ثلث نافذ باشد، بلكه بيمه شده مىتواند در زمان حياتش سرمايه بيمه را پس از فوت تماما به غير وارث بدهد، يا بين وراث على السويه تقسيم كند، و با اين دو قيد كه در قرارداد بيمه آمده معلوم مىشود كه به ملك بيمه شونده در نمىآيد، پس وصيت نيست وارث هم نيست بلكه تابع قرارداد طرفين است.
هبه:
س: زمينى را هبه كرده است براى آموزش و پرورش و تحويل داده آيا مىتواند رجوع كند؟
ج: در هبه‌اى كه قصد قربت كرده، احوط عدم رجوع است.
س: شخصى مالى را به فرزندش هبه مىكند و شرط مىكند كه پس از فوتش براى او چند سال معين نماز و روزه بگيرند، چه حكمى دارد؟
ج: اگر به صورت صلح و شرط ضمن آن باشد بىاشكال است.