مسأله 1226 - حكم گمان در ركعتهاى نماز حكم يقين است، مثلا اگر در نماز چهار ركعتى انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده نبايد نماز احتياط بخواند، ولى اگر در غير ركعتها گمان پيدا كند بايد به احتياط عمل نمايد و دستور در هر موردى طور مخصوصى است كه در كتابهاى مفصل گفته شده است.
مسأله 1227 - حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد، مثلا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون شك او در نماز دو ركعتى است، نمازش باطل مىشود.
سجده سهو مسأله 1228 - براى شش چيز بعد از سلام نماز، انسان بايد دو سجده سهو به دستورى كه بعدا گفته مىشود به جا آورد:
اول: آن كه در بين نماز، سهوا حرف بزند.
دوم: آن كه يك سجده را فراموش كند.
سوم: آن كه در نماز چهار ركعتى بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت.
چهارم: در جايى كه نبايد نماز را سلام دهد مثلا در ركعت اول سهوا سلام بدهد.
پنجم: آن كه تشهد را فراموش كند.
ششم: در جائى كه بايد بنشيند، اشتباها بايستد و يا در جائى كه بايد بايستد اشتباها بنشيند. و بنا بر احتياط واجب بايد براى هر چيزى كه در نماز زياد كند و يا كم كند و زمانى يادش بيايد كه نتواند آن را به جا آورد، سجده سهو به جا آورد.
مسأله 1229 - اگر انسان اشتباها يا به خيال اين كه نمازش تمام شده حرف