و روده كه از مخرج غائط خارج مىشود. چهارم: خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود، ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضو باطل نمىشود.
پنجم: چيزهايى كه عقل را از بين مىبرد مانند ديوانگى و مستى و بيهوشى.
ششم: استحاضه زنان، كه بعدا گفته مىشود. هفتم: كارى كه براى آن بايد غسل كرد مانند جنابت.
احكام وضوى جبيره چيزى كه با آن زخم و شكسته را مىبندند و دوايى كه روى زخم و مانند آن مىگذارند جبيره ناميده مىشود.
مسأله 322 - اگر در يكى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شكستگى باشد، چنانچه روى آن باز است و آب براى آن ضرر ندارد، بايد بطور معمول وضو گرفت.
مسأله 323 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دستها است و روى آن باز است و آب ريختن روى آن ضرر دارد، بايد اطراف آن را بشويد و چنانچه كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد دست تر بر آن بكشد و اگر ممكن نيست پارچه پاكى روى آن بگذارد دست تر را روى پارچه هم بكشد. و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمىشود آب كشيد، بايد اطراف زخم را بطورى كه در وضو گفته شد، از بالا به پايين بشويد و بنابر احتياط واجب در فرض اخير تيمم هم بنمايد.
مسأله 324 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها است و روى آن باز است، چنانچه نتواند آن را مسح كند، بايد پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند، اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد، مسح آن محل لازم نيست و بايد تيمم بنمايد.
مسأله 325 - اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد، چنانچه باز كردن