سقوط قضا به موردى كه منحصرا علت افطار مرض باشد اختصاص دارد و الا داخل در قاعده‌اى مىشود كه فرموده‌اند حايض بايد قضا كند و مسافر بايد قضا كند روزه را؟
ج: در مسأله تفصيل است، آنچه به خاطر حيض خورده و مريض هم بوده قضا ندارد، به خاطر غلبه وقوع و اطلاق ادله شامل حيض مىشود و آنچه به خاطر سفر افطار كرده، احوط قضاست چون غلبه وقوع ندارد.
آيا كسى كه روزه كفاره نذر به ذمه او است مىتواند روزه استيجارى بگيرد؟
ج: اگر روزه استيجارى، روزه واجب باشد، جايز است تبرعا يا استيجارا، به شرط آن كه روزه خود مضيق نشده باشد، و اگر روزه ميت كه از او نيابت مىكند تطوعى باشد، استيجار محل اشكال است و قدر متيقن از نصوص عدم تطوع لمن عليه الفريضه است و اما واجبش را شامل نمىشود.
س: دو كفاره عمدى بر او است، آيا مىتواند سى و يك روز را از دو كفاره پشت سر هم انجام دهد و سپس بقيه دو روزه كفاره را؟
ج: ظاهرا نمىتواند.
س: كسى در روزه رمضان غسل جنابت كرده و مدتى روزه گرفته و نماز خوانده، بعد از چند روز فهميده، غسل باطل بوده، تكليف نماز و روزه‌ها چيست؟
ج: نمازها را قضا كند چون طهارت شرط واقعى آن است و همچنين روزه‌ها را بنابر احتياط واجب.
خمس:
س: آيا جايز است قبل از رسيدن سال اموال خود را ببخشد به قصد فرار از خمس؟
ج: بعيد نيست كه فرار از خمس مثل فرار از صوم باشد به سفر و خمس از او ساقط باشد.
س: كسى كه سال خمسى نداشته و مقدارى صرف ساختمان مسجد و حسينيه و بيمارستان نموده آيا به پول آنها هم خمس تعلق مىگيرد؟