مسأله 181 - اگر شكر آب شده نجس را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمىشود.
2 - زمين:
مسأله 182 - زمين با سه شرط كف پا و ته كفش نجس را پاك مىكند:
اول: آن كه زمين پاك باشد.
دوم: آن كه خشك باشد.
سوم: آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود. و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد. و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش نجس، پاك نمىشود و اگر بواسطه غير راه رفتن، نجس شده باشد بنا بر احتياط واجب بواسطه راه رفتن پاك نمىشود.
مسأله 183 - پاك شدن كف پا و ته كفش نجس، بواسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است.
مسأله 184 - براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است، پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگر چه به كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين، نجاست بر طرف شود.
مسأله 185 - لازم نيست كف پا و ته كفش نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن، پاك مىشود.
مسأله 186 - بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس، به راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مىشود، اگر زمين يا خاك به آن اطراف برسد، پاك مىگردد.
مسأله 187 - كسى كه با دست و زانو راه مىرود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود، پاك شدن دست و زانوى او به وسيله راه رفتن محل اشكال است. و