بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند، فقط به مقدارى كه به آنجا برسد، مىتواند زكات بگيرد.
مسأله 1970 - مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته بعد از آن كه به وطنش رسيد، اگر چيزى از زكات زياد آمده باشد، بايد آن را به حاكم شرع بدهد و بگويد آن چيز زكات است.
شرايط كسانى كه مستحق زكاتند مسأله 1971 - كسى كه زكات مىگيرد بايد شيعه دوازده امامى باشد و اگر شيعه بودن كسى ثابت شود و به او زكات بدهد، و بعد معلوم شود شيعه نبوده، بايد دوباره زكات بدهد.
مسأله 1972 - اگر طفل يا ديوانه‌اى از شيعه فقير باشد، انسان مىتواند به ولى او زكات بدهد، به قصد اين كه آنچه را مىدهد ملك طفل يا ديوانه باشد.
مسأله 1973 - اگر به ولى طفل و ديوانه دسترسى ندارد، مىتواند خودش يا به وسيله يك نفر امين زكات را به مصرف طفل يا ديوانه برساند و بايد موقعى كه زكات به مصرف آنان مىرسد نيت زكات كنند.
مسأله 1974 - به فقيرى كه گدائى مىكند، مىشود زكات داد، ولى به كسى كه زكات را در معصيت مصرف مىكند نمىشود زكات داد.
مسأله 1975 - به كسى كه معصيت كبيره را به جا مىآورد، مىشود زكات داد ولى احتياط مستحب است كه به او زكات ندهند.
مسأله 1976 - به كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد اگر چه مخارج او بر انسان واجب باشد، مىشود زكات داد.
مسأله 1977 - انسان نمىتواند مخارج كسانى را كه مثل اولاد، خرجشان بر او واجب است از زكات بدهد، ولى ديگران مىتوانند به آنان زكات بدهند.