در تمام مدت، تا قبل از مراجعت، نماز قصر است؟
ج: تمام يك هفته سفر اول او است و قصر است.
س: شخصى كه قم وطن او است، به چهار فرسخى قم سفر مىكند و قصد اقامه عشره در آنجا مىنمايد، پس از چند روز براى سركشى به خانواده خود، به قم مىآيد و بر مىگردد، آيا اين رفت و آمد به حكم سفر است؟ و قصد او را به هم مىزند؟
ج: چون مرور به وطن مىكند سفر محسوب نمىشود و قصد اقامه او باقى است.
س: شخصى كثير السفر است ساكن تهران مىباشد و كرج محل شغل او است در اين خلال به مشهد مىرود، پس از مراجعت، آيا به مجرد رسيدن به طهران كه وطن او نيست، نماز تمام است يا نه؟
ج: بله تمام است، در صورتى كه ده روز در مشهد نمانده باشد.
س: كسى تصادف كرده، به دكتر مراجعه كرده، دكتر تشخيص داده، تمام سال را بايد براى استراحت اعصاب سفر كند، نماز او تمام است يا شكسته؟
ج: اگر ممتد شود كه صدق كند، سفر شغل او است نماز او تمام است.
س: كسى كه حكم راننده را دارد آيا بعد از تمام شدن سفر اول بلا فاصله نمازش تمام مىشود (و حكم راننده را پيدا مىكند) يا تا شروع به سفر دوم و سفر دوم بايد نماز را جمع بخواند؟
ج: تا انشاء سفر دوم نكرده قصر است.
س: آيا براى مقيم عشرة ايام بعد از تحقق قصد اقامه، به ماندن ده روز در محل اقامه يا به خواندن يك نماز چهار ركعتى اداء، حكم بيتوته در محل قصد ثابت است؟ و يا اين حكم مختص به كسى است كه مىخواهد قصد عشره نمايد و در هر صورت‌ اگر كسى بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى يا ماندن ده روز، در محل، اقامه نكند و مدتى نماز را تمام خوانده و روزه را گرفته باشد تكليفش چيست؟
ج: در هر صورت شبها نمىتواند در غيل محل قصد بيتوته كند و در همين فرض اگر بر خلاف وظيفه عمل نموده است بايد احتياط نمايد.