س: وطن شوهر تهران است وطن زن قم - و هر دو پس از ازدواج در كاشان اقامت گزيده‌اند هر گاه زوجه به همراه شوهر به تهران مسافرت كند نماز او چه حكمى دارد؟
ج: حكم آن از سابق معلوم شد كه در تهران نماز او شكسته است اگر قصد توطن نكرده.
س: شخصى مدت سه ماه مأموريت دارد بين كاشان و اصفهان مسافرت كند به اين ترتيب كه هفته‌اى 3 روز در اصفهان و بقيه را در كاشان است حكم نماز و روزه او چيست؟
ج: چون مسأله كثير السفر حدى براى آن شرعا معين نشده بلكه مسأله‌اى است عرفى و صدق آن به مدت سه ماه مشكوك است به عمومات (المسافر يقصر) مراجعه مىكنيم چون مخصص آن كثير السفر است، و در شبهه مفهوميه مخصص رجوع به عام مىكنيم پس در فرض سؤال نماز شكسته و روزه صحيح نيست.
س: كسى كه محل اقامت او قم و محل كار او تهران است و هر روز اين راه را مىرود و بر مىگردد (يا هفته‌اى دو روز)، هر گاه به تهران رفت و از آنجا به دو فرسخى مادون مسافت، حكم نماز و روزه‌اش چيست؟
ج: اگر از قم به مقصد دون فرسخى تهران برود و در تهران كارى ندارد مثل ايام تعطيل نماز او شكسته و مسافر است و اما اگر براى كار هميشگى به تهران رفت و از آنجا به دو فرسخى، اگر بيتوته نكند و برگردد نماز او در آنجا تمام است.
س: شوهر اهل تهران است و زوجه اهل قم، پس از ازدواج، زوجه به تهران مىرود، هر گاه به قم مسافرت كند، نماز او چه حكمى دارد؟
ج: همان معيارى كه در ولد معيار تبعيت بود در زوجه هم معيار است، و آن تبعيت عرفيه است، پس زوجه هر گاه در مسكن مستقل باشد، معيار قصد خود او است، نسبت به وطن اصلى خود و نسبت به وطن شوهر، هر چند در حين عقد اختيار مكان به شوهر داده شده باشد، و هر گاه مستقل نباشد و مقهور باشد، در مسكن