مىباشد، فرزند، نفر ديگر را همراه نموده مىروند با شخص مذكور بزد و خورد مشغول شده در نتيجه ضربان اين دو نفر، دو نفر كشته مىشوند، آيا گناه قتل و ديه آنها و خسارات وارده دولتى بر ذمه خود آن دو نفر است يا به عهده دستور دهنده؟
ج - در فرض سئوال اگر مباشرين قتل بالغ و عاقل باشند گناه قتل و قصاص يا ديه بر عهده خود آنها است و حق مطالبه خسارات را نيز از آمر ندارند. بلى كسى كه امر بقتل نمايد و به امر او ديگرى را بكشند بايد شرعا او را تا آخر عمر حبس نمايند.
س 17 - كسى كه مرتكب اعمال فاسده و منافى عفت و اخلاق شده كه اگر مورد محاكمه شرعى قرار بگيرد قتلش واجب مىشود، هر گاه بدون محاكمه و حكم قاضى، شخصى او را بقتل رساند و انگيزه او، همان فساد و انحراف مقتول باشد آيا بر چنين قاتلى، قود و ديه تعلق مىگيرد يا خير؟
ج - در فرض مسأله، اقوى عدم تعلق قود و ديه است لكن به جهت ترك استيذان، از حاكم شرع، آثم و معصيت كار است.
س 18 - اگر شخصى، ديگرى را مجروح نمود و مجروح قبل از آن كه براى قصاص يا گرفتن ديه و يا ارش يا مقدارى كه حاكم تعيين مىكند در بعضى از صور دعوى توسط همان شخص يا شخص ديگر به قتل برسد آيا حق دعوى و يا حق قصاص و ساير حقوق مذكوره به ارث به ورثه مقتول مىرسد يا نه و بطور كلى حقوق كلا يا بعضا به ارث مىرسد يا نه؟
ج - ورثه او حق اقامه دعوى نزد حاكم شرعى را دارند و با فرض اثبات مدعى حق گرفتن ديه جراحت يا قتل را از قاتل دارند و در صورت قتل عمد يا جرح بعضى از اعضاء مانند دست و يا پا خود مجروح يا ورثه‌اش حق قصاص دارند.
س 19 - اسقاط عمدى جنين بعد از و لوج روح، بوسيله مادر يا ديگرى، موجب قصاص مىباشد يا خير؟
ج - اسقاط عمد جنين، بعد از و لوج روح، موجب ديه بر جانى است و قصاص ندارد.
س 20 - زنى در موقع طلاق، اقرار به حامله شدن خود نكرد، فرداى آن روز پيش طلاق دهنده رفت و اقرار به حامله بودن خود كرد و پس از چندى در زايشگاه، دو دختر بچه زايمان كرد و دختر بچه‌ها را تحويل شوهرش داد، فاميل زن نگذاشتند زن با شوهر برود