بخاطرش بيايد بايد آن را بخواند خواه پيش از سوره باشد و خواه بعد از آن و اگر بعد از سوره باشد بايد حمد را بخواند و سوره را اعاده نمايد و اگر داخل در ركوع شده باشد و به خاطرش بيايد چيزى بر او نمى باشد (1) و همچنين است هرگاه بداند ركعتى را كه در آن است سوم يا چهارم است و به اين جهت خواندن سوره حمد را ترك نموده باشد و به خاطرش نيامد تا آنكه به ركوع رفت، در اين صورت نيز چيزى بر او نيست و چنانچه پيش از ركوع به خاطرش آمد بايد آن را جبران كند.
(مسأله 760): شك در خواندن حمد بعد از داخل شدن در ركوع اعتبارى ندارد و همچنين هرگاه بعد از داخل شدن در سوره شك در خواندن حمد كند نيز اعتبارى ندارد، بلكه اگر شك كند در آيهاى بعد از داخل شدن در آيه ديگر نيز شك او اعتبارى ندارد (2) و ليكن در اين صورت احوط آن است كه رجوع نموده و آن آيه را بخواند.
(مسأله 761): خواندن سوره حمد بر وجهى كه به تواتر رسيده است معين و لازم است و اشكالى در متابعت قرائت نافع و ابن كثير و ابى عمرو و ابن عامر و عاصم و حمزه و كسائى نيست و احوط ترك قرائت ابى جعفر و يعقوب و خلف است.
(مسأله 762): در قرائت سوره حمد بايد حروف را از مخارج ادا كنند و موالات عرفى و ترتيب در ميان آيات و كلمات و حروف را نيز بايد بجا آورند و