(مسأله 752): مكلف مخير است در هفت تكبير افتتاحيه هر يك را كه بخواهد تكبيرة الاحرام قرار دهد مگر آنكه افضل (1) قرار دادن اخير است.
(مسأله 753): اگر شخص در گفتن تكبيرة الاحرام شك كند پس اگر داخل در قرائت شده باشد بايد التفات نكند و اگر از محل آن نگذشته باشد بايد آن را بجا آورد (و همچنين است حكم در هر فعلى از افعال نماز) و اگر شك كند كه تكبيرى كه گفته تكبيرة الاحرام بوده يا تكبير پيش از ركوع و يا تكبير بعد از ركوع، بايد بنا را بر تكبيرة الاحرام بگذارد، چنانچه اگر شك كند كه تكبير پيش از ركوع است يا تكبير بعد از ركوع، بايد بنا را بر اول بگذارد، و هر گاه شخص در بين نماز ظن حاصل كرد كه تكبيرة الاحرام را نگفته بايد فعل منافى نماز را بجا آورده (2) و آن را دوباره بگويد.
(مسأله 754): چون تكبيرة الاحرام ركن است كم و زياد شدن آن به هر قسمى كه باشد اگر به قصد تكبيرة الاحرام گفته شود مبطل نماز است و اگر به قصد نماز ديگر سهوا گفته شود بايد احتياطا بعد از اتمام نماز، آن را اعاده كند.
(مسأله 755): در تكبيرة الاحرام بايد بگويد: " الله أكبر " بدون اشباع، و مخارج حروف و اعراب آن را نيز بايد درست بگويد و نيز بايد با ترتيب و موالات باشد و همچنين همزه " أكبر " را ثابت و " الله " را مشدد كند و احوط تفخيم " لام " وراء و مد ندادن " لام " است.
(مسأله 756): قيام تام در تكبيره الاحرام واجب است و بلكه پيش از