مسأله 2550 - پدر و جد پدرى ديوانه كه ديوانگى او متصل به زمان صغير بودنش باشد مىتوانند زن او را طلاق بدهند و اگر متصل نباشد با حاكم شرع است و احتياط واجب لازم‌ آنست كه حاكم هم از آنان اذن بگيرد.
مسأله 2551 - اگر پدر يا جد پدرى براى طفل خود زنى را متعه كند، اگر چه مقدارى از زمان تكليف بچه جزء مدت عقد باشد، مثلا براى پسر چهارده ساله‌اش زنى را دو ساله متعه كند، چنانچه صلاح بچه باشد، مىتواند مدت آن زن را ببخشد ولى زن دائمى او را نمىتواند طلاق دهد.
مسأله 2552 - اگر از روى علاماتى كه در شرع معين شده، مرد دو نفر را عادل بداند و زن خود را پيش آن دو طلاق بدهد، ديگرى كه شك در عدالت آن داشته باشد مىتواند آن زن را بعد از تمام شدن عده‌اش براى خود يا براى كس ديگر عقد كند ولى براى كسى كه آن دو را فاسق بداند اكتفاء به آن طلاق اشكال دارد و احتياط واجب آنست كه از ازدواج با او خوددارى نمايد ديگرى هم او را عقد نكند.
مسأله 2553 - اگر كسى زن خود را بدون اين كه او بفهمد طلاق بدهد، چنانچه مخارج او مثل وقتى كه زنش بوده بدهد و مثلا بعد از يك سال بگويد:
يك سال پيش تو را طلاق دادم و شرعا هم ثابت كند، مىتواند چيزهائى را كه در آن مدت براى زن تهيه نموده و او مصرف نكرده است از او پس بگيرد، ولى چيزهائى را كه مصرف كرده نمىتواند از او مطالبه نمايد.