مسأله 1437 - اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند و به مقدار ركوع خم شود، و پيش از ذكر ركوع شك كند كه به ركوع امام رسيده يا نه، جماعت باطل است و مطابق احتياطى كه در مسأله پيش گفته شد عمل نمايد اگر چه حكم به صحت نماز چنان كه گذشت بعيد نيست ولى اگر در حال اشتغال بذكر ركوع يا بعد از آن شك كند جماعت او محكوم به صحت است.
مسأله 1438 - اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند و پيش از آن كه به اندازه ركوع خم شود، امام سر از ركوع بردارد، بنابر احتياط واجب بايد بايستد تا امام براى ركعت بعد برخيزد و آن را ركعت اول نماز خود حساب كند. ولى اگر برخاستن امام بقدرى طول بكشد كه نگويند اين شخص نماز جماعت مىخواند، بايد نيت فرادى نمايد.
مسأله 1439 - اگر اول نماز يا بين حمد و سوره اقتدا كند و پيش از آن كه به ركوع رود، امام سر از ركوع بردارد چنانچه عمدا ركوع خود را تأخير نينداخته نماز او صحيح است و الا احتياط واجب لازم آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند.
مسأله 1440 - اگر موقعى برسد كه امام مشغول خواندن تشهد آخر نماز است چنانچه بخواهد به ثواب جماعت برسد، بايد بعد از نيت و گفتن تكبيرة الاحرام بنشيند و تشهد را با امام بخواند ولى سلام را نگويد و صبر كند تا امام سلام نماز را بدهد، بعد بايستد و بدون آن كه دوباره نيت كند و تكبير بگويد، حمد و سوره را بخواند و آن را ركعت اول نماز خود حساب كند.
مسأله 1441 - مأموم نبايد جلوتر از امام بايستد و اگر مساوى او بايستد اشكال ندارد، ولى اگر قد او بلند تر از امام است، بنابر احتياط واجب بايد طورى بايستد كه در ركوع و سجود جلوتر از امام نباشد.