س 243 - شخصى مبلغ ششصد تومان از يك نفر طلبكار بوده و در مقابل، مديون دو سفته بدون تاريخ به طلبكار داده او هم آن دو سفته را به شخص ثالثى داده كه براى او وصول نمايد شخص ثالث سفته‌ها را به بانك گذارده و مبلغ دويست و پنجاه تومان را وصول نموده آيا اين شخص ثالث مبلغ سيصد و پنجاه تومان بقيه را به شخص اولى مديون است يا مبلغ مذكور باز هم به ذمه مديون است وبرئ الذمه نشده.
ج - دين مذكور به ذمه مديون ثابت است و شخص ثالث اگر تقصير كرده در باطل كردن مدرك معصيت كرده لكن ضامن نيست.
س 244 - زيد پنج هزار تومان از عمرو طلب دارد مىگويد اگر هزار تومان براى من تهيه كنى بقيه را به تو مىبخشم موقعى كه هزار تومان را گرفت مطالبه بقيه پول را مىكند و مى گويد اين حيله بود براى وصول پول آيا مديون ذمه‌اش از چهار هزار تومان بقيه با توجه به اين كه نظر زيد واقعا بخشش نبوده برئ مىشود يا نه.
ج - ظاهر سؤال اين است كه طلبكار وعده به بدهكار داده و مجرد وعده موجب برائت ذمه مديون نمىشود.
س 245 - اگر طلبكارى جهت وصول طلب خود از بدهكار مخارجى متحمل شده مانند مخارج اجرائيه و تمبر و مانند آن و اجرت وكيل و هزينه هائى كه تعلق مىگيرد تا چك و يا وجه وصول شود در اين صورت طلبكار مىتواند بعد از وصول اصل طلب مخارج اضافه‌اى كه بابت وصول صرف شده است از بدهكار مطالبه كند يا نه و در صورت گرفتن اين مخارج ذمه طلبكار مشغول است يا نه.
ج - در فرض سؤال اين گونه مخارج را كه بابت وصول طلب خود كرده است نمىتواند مطالبه نمايد و اگر از بدهكار گرفته مديون است و بايد رد نمايد.
س 246 - اعتبارهائى كه بانكهاى دولتى و ملى به مردم مىدهند آيا گرفتن آنها جايز است يا نه.